'De brug der zuchten'

Dit voorjaar voer er wederom een schipper tegen het drijvende deel, waardoor de vlotbrug opnieuw maandenlang buiten gebruik was. In de volksmond heet het inmiddels ‘de brug der zuchten’, of ook wel ‘de Rekerflopbrug’.

De Rekervlotbrug is een belangrijke verbinding voor fietsers en voetgangers die het Noordhollandsch Kanaal oversteken tussen Koedijk en Bergen. Na de aanvaring was het dus zaak om zo snel mogelijk een oplossing te vinden voor het dagelijkse fietsverkeer.

Gelukkig heeft Van Schie pasklare oplossingen voor dit soort calamiteiten. Met behulp van pontonconstructies konden al snel aan beide zijden van het kanaal stabiele op- en afritten en aanleg- en afvaartpunten worden gecreëerd voor een tijdelijke veerpont.

Vooral het hoogteverschil aan de zijde van de provinciale weg – het talud van de N9 – was een uitdaging. Voor de veerpont, afkomstig uit Woubrugge, werden aparte insteekhavens geconstrueerd.

Aanvaring

De aanvaring tegen de vlotbrug ging gepaard met een flinke klap, die in de wijde omgeving te horen was. Vrijwel elk onderdeel van de brug had zichtbare schade. Er zat een grote scheur in één van de twee vlotten, het dek van de brug was losgescheurd en al het grendelwerk was kapot. De reparatie gaat maanden duren.

In de tussentijd laten fietsers zich met veel plezier overzetten vanaf de twee pontoneilanden. Volgens de pontbaas zijn dat er tussen de 500 en 800 per dag!

Noordhollandsch kanaal

Dit kanaal tussen Amsterdam en Den Helder is een uniek vaarwater: 80 kilometer lang, 40 meter breed en 7 meter diep. Het werd in 1824 gegraven en was destijds het breedste en diepste kanaal ter wereld! Min of meer uit noodzaak ontstaan. In die tijd groeide de Nederlandse handelsvloot als kool en de VOC-schepen werden steeds groter.

De volgeladen zeeschepen die via de Zuiderzee naar Amsterdam moesten, bleven steken op de zandbank bij Pampus en lagen daar soms wekenlang te wachten tot ze hun lading konden overhevelen op kleinere schepen.

Het graven van een rechtstreekse verbinding van Amsterdam naar de Noordzee (het latere Noordzeekanaal) durfde men nog niet aan, omdat het technisch nog niet mogelijk was om een groot sluizencomplex te bouwen. Als alternatief heeft men toen het kanaal door Noord-Holland gegraven, grotendeels met de hand. Ze hebben er vijf jaar over gedaan.

Wat is een vlotbrug?

Een vlotbrug is een drijvende beweegbare brug die voor de scheepvaart opengaat door horizontaal te bewegen. De brug bestaat uit een op- en afrit (aanbruggen), die vanaf beide oevers naar een vlot leiden.

Als de brug opengaat wordt dit vlot onder de op- en afrit getrokken of om een scharnierpunt op een landhoofd opzij weggedraaid. Meestal bestaat het drijvende gedeelte uit twee vlotten die aan elkaar zijn gekoppeld. In sommige gevallen bestaat het vlot uit een stalen ponton.

Er bestaan in Nederland nog 5 vlotbruggen, die alle vijf over het Noordhollandsch Kanaal liggen:

• Koedijkervlotbrug (afbeelding onder)
• Rekervlotbrug
• Burgervlotbrug
• Sint Maartensvlotbrug
• Vlotbrug ’t Zand

De vlotbruggen zijn toegepast omdat in de tijd van de aanleg van het Noordhollandsch Kanaal (1824), het nog niet mogelijk was om bruggen te bouwen met een grote overspanning. Een veerpont had ook gekund, maar dat zou teveel oponthoud geven voor de bewoners.

Het kanaal had een breedte van 40 meter, bewust gekozen, omdat bij die breedte twee linieschepen van de marine elkaar konden passeren. Dat zijn de schepen waarover Michiel de Ruyter indertijd het bevel voerde, zoals ‘de Zeven Provinciën’, zijn eigen schip.